Interwencja metakulturowa

Dotychczasowa analiza pozwala sformułować wstępne postulaty dotyczące polityki rozwojowej jako polityki polegającej mobilizacji zasobów rozwojowych albo niedostrzeganych, albo wykluczonych w obecnym paradygmacie zarządzania rozwojem i procesami modernizacyjnymi. Nieobecność i suboptymalne wykorzystanie tych zasobów ma swe główne źródło w dominującej w Polsce metakulturze, która stabilizuje istnienie barier epistemologicznych utrudniających pełne włączenie aktualnych zasobów rozwojowych i efektywną alokację środków na mobilizację zasobów potencjalnych.

Skuteczna polityka rozwojowa powinna polegać na interwencji metakulturowej, na którą złożą się działania niwelujące istniejące przeszkody epistemologiczne. Poniżej wstępna lista proponowanych interwencji, opracowana nad podstawie dotychczasowych analiz dokonanych w ramach projektu „Kultura i rozwój”. Lista tych postulatów w mniejszym stopniu określa konkretne działania, a bardziej postuluje konieczność dalszych prac realizowanych metodą eksperymentalną, umożliwiającą testowanie propozycji.

1.  Dywersyfikacja źródeł finansowania badań społecznych, tak by stymulować powstawanie „manufaktur wiedzy” uzupełniających istniejący ład naukowy o instytucje pełniące funkcje:
   • Generatorów nowych danych;
   • Pośredników sieciowych;
   • Źródeł innowacji metodologicznych.
2. Wykorzystanie mechanizmów ekonomii prestiżu jako narzędzia służącego uznaniu alternatywnych praktyk twórczych i innowacyjnych (np. festiwale makersów, nagrody, hackathony organizowane przez instytucje publiczne);
3. Uspołecznienie instytucjonalnego obiegu wiedzy przez promocję otwartych zasobów, a także wprowadzenie mechanizmów społecznej kontroli/komunikacji z instytucjami;
4. Tworzenie miejsc w przestrzeni publicznej służących mobilizacji potencjału twórczego i innowacyjnego przez zapewnienie dostępu do niezbędnej infrastruktury i tworzących środowisko spotkania i wymiany (mocniejsze wsparcie dla FabLabów, Medialabów, hackerspace’ów, centrów aktywności społecznej). Miejsca te powinny mieć charakter generyczny, nie powinny być sformatowane jak „Orliki”, tylko dające możliwość do adaptacji do cech użytkujących je środowisk;
5. Włączanie do polityk publicznych takich mechanizmów i innowacji, jak crowdfunding, publiczna ocena projektów, budżet partycypacyjny;
6. Uspołecznienie polityki rozwojowej przez upowszechnienie narzędzia foresightu społecznego;

Ta wstępna lista postulatów dla metakulturowej polityki rozwojowej prowadzi do postulatów strukturalnych, mających wspomóc opracowanie i wdrażania konkretnych narzędzi:

1. Utworzenie Laboratorium Metakultury Rozwoju (jako kontynuacja projektu „Kultura i Rozwój”) jako miejsca formułującego i testującego postulaty dotyczące interwencji metakulturowej;
2. Utworzenie Obserwatorium Metakultury, czyli miejsca monitorującego efekty interwencji metakulturowych realizowanych m.in. przez Laboratroium;
3. Utworzenie dynamicznego Repozytorium wiedzy, jako elementy samouczącego się systemu kształtowania metakulturowej polityki rozwojowej.